Al ver voor het vogelgefluit en de eerste zonnestralen mijn slaapkamer in kwamen, werd ik wakker. Het idee dat later op de dag meer dan honderd mensen in de zaal zouden zitten, deed de slaap verdwijnen.    

 

Het grote moment was namelijk daar. De feestelijke opening van MonFaraz.   

 

Ik sprong de douche in. Hees me daarna in een comfortabele outfit en strikte mijn witte sneakers. Ondertussen stond mijn zusje -de beste party planner die ik kon wensen-te controleren of we alles in de kofferbak hadden geladen.    

 

Met haar handpalm gaf ze een tik op de achterruit. Het seintje dat we zover waren. 

 

Ik startte de auto en we reden weg. Hoe dichter we bij de feestzaal kwamen, hoe meer kriebels ik in mijn buik voelde.
En dat werd alsmaar groter. Helemaal toen het geluid van de kiezelsteentjes onder de banden, ons verwelkomde bij aankomst.   

 

In een vloeiende beweging parkeerde ik achteruit voor de zaaldeur. Tegelijkertijd voelde ik dat ik zwaarder ging ademen. Alsof de zenuwen het gingen overnemen. Maar net op dat moment druppelden ze één voor één binnen. Mijn lieve zussen, broers, zwagers, neefjes en vriendinnen.   

 

Pure dankbaarheid 

 

Hajet mijn oudste zus ontfermde zich over de door haar gemaakte zeventig liter pan met heerlijke nasi. Ze controleerde de bakken satésaus, kroepoek en borden.  

 

Ikram mijn een-na-oudste zus ging in de weer met de twee grote bakken salade en de hapjes. Ook hielp ze met haar creatieve blik en geest de decoratie koningin. Mijn zusje khadija, de beste party planner die ik kon wensen. De broers, zwagers, neefjes en vriendinnen hielpen bij zaal aankleding en catering. Tot in de puntjes hadden ze het masa Allah fantastisch geregeld.  

 

Ik…

 

Ik had maar één taak. Nou eigenlijk twee. Mijn tekst voor de presentatie te onthouden en mijn comfortabele outfit te verruilen voor de zachtbeige nette kleding. Het leek me wel te gaan lukken. En ik nam dan ook alle tijd. Door heerlijk te genieten van de vrolijkheid van mijn Belgisch neefje voor wie de zaal een ware walhalla was.   

Tot ineens de eerste gasten voor de deur stonden. Mijn gezicht trok bleek weg. De moed zonk me in de schoenen.Ik was namelijk helemaal nog niet omgekleed.  

Hajet zag het gebeuren. Met de woorden: vlucht via die deur weg, wij verwelkomen je gasten wel, viste ze de moed uit mijn schoenen en gaf het terug.  

Ik rende de trap op en sloot me op in de kamer.  

Als een gek ging ik opfrissen en omkleden. De woorden van de presentatie herhaalde ik in mijn hoofd. Ik haalde daarna diep adem, verbond me met Allah’s onmetelijke liefde en ging doen wat ik het allerliefste doe. Inspireren vanuit mijn hart.  

Hoe het ging? Geweldig vanuit imperfectie. 

Ik verloor voor even mijn tekst. Herpakte me om daarna van kwetsbaarheid weer in mijn kracht te komen. De presentatie werd beloond met een daverend applaus.

Alle dank aan Allah die me met deze prachtige dua hielp. Ik deel hem hier met jou in alle liefde. Zodat het jou ook mag helpen in sha Allah.  

Pin It on Pinterest